Eén van mijn ex-collega’s doorbrak tijdens een welbepaalde management team meeting een patroon. Hij stelde eenvoudigweg aan alle deelnemers voor dat we iets zouden delen met elkaar waarmee we het moeilijk hadden. Wat had niet het verhoopte resultaat opgeleverd sinds onze laatste MT meeting? Welke fout hadden we bijvoorbeeld gemaakt?
Ik wou hem als het ware over de tafel slepen en hem een mediterraanse omhelzing aanbieden.
Waarom?
Ondanks het feit dat ik een onvoorwaardelijke fan ben van het delen van kleine en grote successen, was dit een doorbraakmoment voor mijn denken. Ik praat over enkele lichtjaren geleden.
‘In Brazil, where paternalism and the family business fiefdom still flourish, I am president of a manufacturing company that treats its 800 employees like responsible adults. Most of them—including factory workers—set their own working hours. All have access to the company books. The vast majority vote on many important corporate decisions. Everyone gets paid by the month, regardless of job description, and more than 150 of our management people set their own salaries and bonuses.’
Falen…? Experimenteren zou het magische woord dienen te zijn.
We zijn geneigd om de buitenkant van succesvolle mensen te zien en van binnen bij onszelf ‘gap analyses’ te doen waarom we onze eigen wilde doelstellingen niet kunnen verwezenlijken (zogenaamde Grote, Gedurfde Doelstellingen met Haar op – de BHAGs van Jim Collins).
Laat zij die we als succesvol ervaren beginnen met ons verhalen te vertellen over hun ervaringen. Met ons delen wat gewerkt heeft en eveneens wat niet heeft gewerkt en wat ze anders zouden gedaan hebben. Te beginnen met de CEO, de ‘Chief Energising Officer’?
Gevolgd door mijn collega-coaches en trainers en andere professionals. Verhalen delend over hoe we experiment na experiment deden en doen, tot we meer een soort status van gevestigde waarde hebben beginnen aannemen.
Herinner je je die tijd nog?